Dansrituelen in de thuislanden van buikdans

Dansrituelen in de thuislanden van buikdans. Ik ben mijn hele leven al bezig met andere culturen. Ik had van jongs af aan gevoeld dat er ergens iets mis is met onze manier van leven waarin wij een continu aanwezige prestatiedruk ervaren. Dat wij de dansrituelen missen die sommige culturen nog wel hebben.

Toen ik lang geleden begon met trommelen en vrij snel daarna met Afrikaanse dans, voelde ik de kracht en grote vrijheidsbeleving van beiden. Toen ik switchte naar buikdans kon ik dat bijna niet meer vinden in een buikdansles. Alles was erop gericht om stappen te tellen voor de spiegel. Ik was op zoek naar de dansrituelen in de thuislanden van buikdans.

Marokkaanse buikdanseres

Ik zocht verder en vond een Marokkaanse buikdanseres bij wie je nog echt kon dansen in de buikdansles. Zij danste in lange gewaden en net zoals Samia Gamal. Samia Gamal kende ik toen nog niet. Pas nadat ik de geschiedenis van buikdans bestudeerde leerde ik Samia Gamal kennen via de oude zwart wit filmbeelden.

Ver reizen naar de buikdansles

Voor deze buikdansles moest ik trouwens behoorlijk ver reizen. Dat was een uur per weg in de trein. Maar dat had ik ervoor over. Ik verbaasde mij wel dat zij niet van de dans kon leven, want zij was zo goed!

Op zoek naar oude dansrituelen

Er was in die tijd een Tunesische man in mijn vriendenkring, Ali. De toeval wilde dat ik in een woongroep met Ali samenwoonde. Ik weet nog dat ik hem gaten in het hemd vroeg op zoek naar die oude dansrituelen waar mensen in de kring dansen tot ze helemaal in trance waren. Naar de dansrituelen in de thuislanden van buikdans daar was ik naar op zoek.

Zichtbaar blijven voor de ander

Het zichtbaar blijven voor de ander in hun gevoel is iets wat de vrouwen bij mij leren. In Nederland leert men zichzelf af te sluiten bij het beleven van de minder gewenste gevoelens, zoals verdriet. Ik leer de vrouwen deze uit te drukken in hun buikdans. Ik stimuleer hun om tegelijkertijd open te blijven en een ander dichtbij te laten komen. Ik denk dat heeft Naima ook gevoeld door het diepe onderlinge contact van de vrouwen in mijn buikdansles in Haarlem.

Naima kwam naar een try out les

Naima is een Arabische vrouw die in Frankrijk is opgegroeid.  Naima kwam naar een try out les. Wat hieronder volgt is wat Naima voor jullie heeft geschreven.

Dansrituelen in de thuislanden van buikdans

Hieronder de souvenir wat jullie bij deze buikdansles in Haarlem in mij naar boven hebben gebracht. Jullie kwamen zo dichterbij een zoet stukje van mijn jeugd. De buikdansles van Sabouschka in Haarlem heeft me terug gebracht naar een zoete herinnering toen ik als kleine meid met mijn moeder naar de de buurvrouw ging. Er waren altijd lekker zelf gebakken koekjes en koffie en de vrouwen gingen over alles in gesprek.

Spontane solidariteit

Een vrouw begon te huilen, er ontstaat een spontane solidariteit om die vrouw te troosten in haar verdriet wat herkenbaar is door de meeste vrouwen. Een vrouw begint nostalgische liedjes te zingen: iedereen denkt aan zijn jeugd, zijn verlaten land en familie, de sfeer is doordrenkt met nostalgie.

Dansen

Een vrouw pakt een derboeka (handtrommel) en langzamerhand getransporteerd door het geluid van de derboeka, ontstonden meer ritmische geluiden die uitnodigen om te dansen. Een per een gingen de vrouwen staan en de dansen van hun geboorte plaats op een trotse manier dansen. De een danste met stevige billen en buik bewegingen, een andere met het schudden van haar heupen en schouders, een met kleine zakdoekjes in de handen, zij maakt kleine sierlijke bewegingen. Dat is mijn moeder.

Blijer en uitbundiger

Plotseling werd het geluid van de derboeka erg ritmisch en de vrouwen werden blijer en uitbundiger in hun manier van dansen. Er ontstond een danscirkel waar een van hen (de huilende vrouw) het midden betreedt en begint zich over te geven aan de dans tot ze in trance komt. Zij werd begeleid door de uitlating van de ululating d.w.z. een gehuil of weeklacht als een expressie van sterke emotie zoals verdriet.

Ontdaan van hun kwalen

Zo ontdaan van al hun kwalen keren de vrouwen terug naar hun leven als moeder en als vrouw. Dat was het stukje van Naima.

Batterijen weer opgeladen

Je laadt jouw batterijen weer op. Je hervind je balans. Je komt in je heelheid. Ik hoor veel dames dat ze zichzelf soms moe en uitgeput naar mijn buikdansles moeten slepen maar dat zij altijd en allemaal met meer energie na afloop weer thuis komen. Ze zijn voldaan en dicht bij zichzelf.

Spontane solidariteit

Ook in mijn buikdansles ontstaat er een spontane solidariteit wanneer een van de vrouwen verdriet uit. Zij word dan getroost.

Heb je ooit eens met tranen in de ogen gedanst?

Heb je ooit eens met tranen in de ogen gedanst? Hoe voelde dat? Of ben je een keer verdrietig geweest en werd je getroost in de buikdansles? Voel jij ook de aanwezigheid van dansrituelen in de thuislanden van buikdans in de les? Deel het met elkaar. Schrijf onderaan in het kader.

Uitgelaten dansen

Wil je dat ook eens meemaken dat je uitgelaten gaat dansen? Dat je jezelf helemaal vrij danst? Dat je alle gevoelens in beweging op muziek mag uiten? Kom dan meedoen met de korte zomercursus op de woensdagen van 20.00-22.00 uur in Amsterdam. De 5 data zijn: 19 juli, 9 en 30 augustus en 6 en 13 september.

Korting tot 21 juni

Mis de korting niet die loopt nog tot 21 juni. Schrijf je daarom gelijk in. Klik hier.

Deel deze blog graag met je netwerk op Facebook, Twitter enz.

Opdat jij gaat stralen!
Groetjes,
Sabouschka