Buikdanslessen versterken zelfbewustzijn

Hoi Sabouschka, Wat je schrijft klopt helemaal, het geld ook voor mij. Sinds ik dans bij jou ben ik veel meer bewust geworden van wat houding doet bij een ander en wat het teweeg brengt bij jezelf. Ik heb een hele reis gemaakt in je danslessen en veel geleert hoe je bij een ander je zelf kan zijn en ook hoe je de ander zich zelf kan laten zijn en dat waarderen. Dankjewel daarvoor. Jamila

Sluit me helemaal aan bij wat je schrijft, Jamila. De oefeningen die jij ons laat doen zijn echt goed, Sabouschka, en dat kan ik merken. Je laat ons stevig werken. Lekker! En dat het buikdansen wat met je lichaam en geest doet is zeker, maar er zijn soms momenten dat ik denk: Het wordt helemaal niets meer met die lastige rug en die gewrichten van mij. Mijn geest wil wel, maar mijn lijf wil niet. Afgelopen donderdag gaf je met je yogaboek in de hand ook duidelijk uitleg; dit was een eye-opener voor mij. Iets waar ik voor mijn gevoel duidelijk iets mee moet. De oefening ging me moeilijk af, mijn rug-nek en alles kwam in een andere stand dan gewoonlijk - gewoonlijk de verkeerde stand kennelijk. Door deze wetenschap krijg ik de hoop door een bewustere houding sterkere spieren te krijgen en dat ik iets aan mijn nek-rugklachten kan verbeteren.

Fijn dat je de waarde van mijn oefeningen voelt Else. Deze eyeopener is het begin van een nieuwe en spannende reis voor je. Ik ben blij dat je weet dat je daarmee wat moet. Gebruik wel zachtheid en compassie voor jezelf in dat proces van verandering. Het klopt je hoofd, nek en rug kwamen in een andere stand (relatie met elkaar) dan wat je gewend bent. Niet alleen zullen je spieren sterker worden. Als je dit proces - van het stoppen en vervangen van een oude gewoonte aangaat - zal je de oorzaak van je klachten wegnemen. Het is niets anders dan een verkeerd aangeleerd houdingsgedrag. Dat is geautomatiseerd als gewoonte. En onbewust geworden. Gewoontes laten zich niet zo snel afschudden. Ga ze in kleine stapjes geleidelijk aan veranderen. Hier zijn 3 stappen: 1.) Opmerken/ bewust worden 2.) Jezelf niet veroordelen/ compassie met jezelf hebben 3.) Nieuw houdingsgedrag oefenen Dit komt uit de Alexandertechniek en ik werk al vele jaren met deze methode in mijn buikdanslessen. Je kunt het ook met humor benaderen. Want de slechte gewoonte zal blijven terugkomen. Tegelijkertijd zal je meer en meer ervaren hoe de nieuwe houding voelt. Hoe vaker je dat ervaart hoe meer je het op een dag zelf terug kunt halen. Op gegeven moment is de weegschaal met de oude en de nieuwe gewoonte even sterk. Dan kun je kiezen tussen beiden. Je hebt je vrijheid terug.

Zie het als een spannende reis. Dat je je hele leven bezig bent met je rug doet je ook verder ontwikkelen. Dat je niet opgeeft spreekt voor je. Ik wens je dit wonder toe. Je bent op de goede weg nu om dat wonder in je leven te roepen. Dat zeker sinds je "Aha Erlebnis" van de buikdansles van afgelopen donderdag. De ontdekking van het kleine - maar toch zo belangrijke - botje namens 'hyoid bone' zal je blijven uitdiepen tijdens mijn buikdanslessen.

Na één buikdansles bijna een week rugpijnvrij! Buikdansles is echt een aanrader sowieso voor iedereen, maar zeker voor degene die van zijn/haar rugpijn af wilt komen!

Vanavond weer 'voorgedanst' en was zelfs al iets minder onwennig en eng,alhoewel ik nog steeds wel n beetje verlegen er van wordt. Zelfs dat vind ik leerzaam:-) leuk om zo technieken uit te proberen! Lfs Annemiek

Wat fijn dat je het voordansen de 2e keer al minder spannend vond Annemiek. Verlegenheid kan charmant zijn. Duw je verlegenheid dus niet weg. Gebruik ze in je dansexpressie!

Ik had vroeger een holle rug en dankzij buikdans en yoga heb ik een betere houding aangeleerd. Het belangrijkste is inderdaad om daadwerkelijk te merken hoe je staat, zodat je het kan aanpassen tot een goede houding, op verschillende momenten van de dag, niet alleen tijdens dansles. Ik heb gemerkt dat het voor een goede houding van de rug ook belangrijk is dat je knieën goed staan (dus ontspannen knieën, niet op slot, niet gedraaid, etc.) Als je knieën op slot staan is het veel makkelijker om weg te zakken in een verkeerde houding. Als ze ontspannen zijn, moet je je spieren al meer gebruiken om overeind te blijven staan. Hetzelfde geldt als je een beetje achterover hangt, sta je makkelijk in een slechte houding, terwijl als je rechtop meer gewicht naar voren hebt (Sabouschka's "surfplank") dan gebruik je ook je buikspieren om overeind te blijven staan (extra voordeel dan lijk je ook meteen slanker ;-)). Een goede houding van je rug komt dus uit het hele lichaam, dus echt vanuit je voeten en benen omhoog werken, en bedenken dat je ruggengraat helemaal doorloopt ter hoogte van je neus, zodat je hoofd ook gelijk goed komt te staan. Nu zeg ik niet dat ik altijd perfect sta, vooral bij een optreden waar weinig tijd/ruimte is voor een warming up van tevoren voel ik achteraf wel eens rugpijn. Maar in het dagelijks leven is het voor mij al 100% verbeterd. Het is leuk en interessant om hier de ervaringen van anderen te lezen. Wat ik denk dat heel belangrijk is, is om niet alleen bewust te worden van een verkeerde houding en deze aan te passen, maar om hetzelfde te doen met negatieve gedachten die tegen werken. Dus bijvoorbeeld wanneer je bedenkt (om Else als voorbeeld te gebruiken) "ik moet accepteren dat ik een moeilijke rug heb en daar is weinig aan te doen", bedenk ik in plaats daarvan dat je vroeger inderdaad rugklachten hebt gehad, maar dat je nu een gezondere houding aan het leren bent en kijk, het gaat nu al beter dan een paar weken geleden. Het enige dat je dan hoeft te accepteren is dat het tijd en aandacht kost, en jezelf tijd en aandacht geven is alleen maar goed. Op dezelfde manier, mensen "zijn" niet verlegen maar gedragen zich misschien vaak zo. En het is inderdaad prima om dat in je expressie te gebruiken. Natuurlijke weergave van echte emoties is altijd het mooist en een buikdanseres die altijd een plastic glimlach heeft maar geen diepere persoonlijkheid laat zien is saai. Het is wel moeilijk want voor mezelf geldt ook dat ik vaak verlegenheid laat zien en dat meestal niet leuk vind, maar ik weet ook dat ik niet altijd op elk moment van mijn leven verlegen of onzeker ben. Zoiets is ok om af en toe, of wat vaker, te voelen, maar het definieert je niet als persoon.

Dank je Sarah, voor je interessante en waardevolle reactie. Wat je onderaan schrijft klopt ook helemaal. Je emoties van een bepaald moment in je leven definiëren je niet als persoon. Daarom schrijft Eckhart Tolle (in zijn boek "De Kracht van het Nu") dat je niet moet identificeren met je gedachtes, emoties, houding etc. Je bent altijd veel meer dan dat. Als je dat beseft dan voel je veel beter. Je hebt dan je innerlijke rechter ontslaan. Je gaat jezelf niet meer veroordelen. Dan ben je vrij en word het leven leuk. En dan geeft je het buikdansen nog meer plezier.

Geloof zeker in de kracht van het positief denken, heb de boeken van Eckhart Tolle ook en ook van Wayne Dyer, Course in Miracles, en nog veel meer interessante boeken. Heb de cursus van Vera Helleman gevolgd (Moeiteloos jezelf zijn - Leven in Vrijheid), etc. etc. Maar dat wil niet zeggen dat je alles zomaar naar wens in je leven kan veranderen, ieder heeft z'n uitdagingen en die heb je simpel aan te gaan. Als je bij wijze van spreken een been mist kan je positief denken wat je wil, maar dat been zal er niet snel komen. En dan is het enige wat er opzit: Proberen te accepteren. En kijken hoe je er het beste mee om kan gaan. Daar is niets negatiefs aan. Natuurlijk komen er bij tijd en wijle negatieve gedachtes - met als gevolg negatieve emoties - daar zijn we mens voor, maar ook daarvoor geldt wat mij betreft: Proberen die te accepteren en voorbij laten gaan. Ik geloof best dat er wonderlijke dingen kunnen gebeuren, geloof in de kracht van de geest, heb wat dat betreft ook wel mooie dingen meegemaakt. Maar in de tussentijd doe ik wat ik kan (zoals o.a. buikdansen ;-) ) en probeer ik toch met zo min mogelijk stress me aan te passen aan bepaalde lichamelijke ongemakken.

Ik ben het helemaal met je eens Else. Nee je kunt nooit zomaar iets in je leven veranderen. Al kun je sommige dingen met de tijd wel verzachten en soms veranderen. Zoals ook Clarissa Pinkola Estés in haar boek van de ontembare vrouw schrijft, vergt het veel geduldig en stug volhouden met kleine stapjes maken. Dat is wat veel mensen niet waar willen hebben. Diegenen die dit pad bewandelen worden na behaalde successen door de buitenwereld bewonderd. Iedereen denkt dat het ze aan is komen waaien. Maar diegenen, die volhouden en niet opgeven, zullen bepaalde successen verkrijgen. Het gaat ze na verloop van tijd steeds minder moeite kosten. Zo lijkt het erop dat dingen aan komen waaien. Het geheim van diegenen, die volhouden is, dat de weg belangrijker word dan het doel. En dat je plezier beleeft onderweg ook. Je bent goed bezig Else!