Buikdansend verdriet wegdansen

Buikdansend verdriet wegdansen kan dat ueberhaupt? Moet je niet vrolijk zijn om te kunnen buikdansen? Dat is een grote misverstand.


In oude culturen zijn er juist rituelen waarbij je d.m.v. dans en muziek dat mag uiten wat je dwars zit. In Egypte heb je bijvoorbeeld de ‘Zar’. Dat is een ritueel waarbij je door muziek en dans in trance gaat raken. In Egyptisch Arabische muziek heb je ook de ‘Mawwal’. Dat is klaagzang. Het leek mij altijd al logisch dat je daarop ook kan gaan buikdansen. Buikdansend verdriet wegdansen kan zo.

Halftonen

Ook in andere buikdansmuziek kun je halftonen vinden die een verdrietige snaar in je kunnen oproepen. Dan heeft het te maken met jouw stemming van dat moment. Zo bepaal jij zelf of je het verdriet uitbeeld of dat je juist andere tonen in de muziek uitkiest om op te buikdansen.

Humor

Ik heb een ver gevorderde leerling, die vanaf begin af aan de humor opzocht in een verdrietig lied. Toen was ik zelf bezig om te oefenen in de kunst om echt en authentiek – ook sociaal niet aanvaarde emoties – uit te beelden in mijn baladi dans. Ik wilde het publiek raken i.p.v. te vermaken.Net als in de moderne acteerkunst ging ik oefenen in het bewust oproepen van oud verdriet door een droevig Baladi lied. Doordat ik toen nog moderne dans studeerde had ik ook volop de gelegenheid om dit op het theaterpodium te vertonen.

Buikdansend verdriet wegdansen

Buikdansend verdriet wegdansen dat kan wel in mijn cursussen. Doordat er juist niet de hele tijd nieuwe mensen mee komen doen ken je elkaar. Zo ontstaat vertrouwen onderling. Je bent met vrouwen onder elkaar. Je bent bezig om je zachte kwetsbare kanten te laten ontdooien en om te zetten in buikdans. Je deelt samen met andere vrouwen in dat proces. Dat maakt dat je er altijd sterker weer uitkomt. Dat is dan een kracht waarbij je buikdansend verdriet wegdanst.

Verdriet wegstoppen

Ik weet dat we in de Nederlandse cultuur juist worden verzocht om onze verdriet weg te stoppen. De meeste mensen zijn dan ook bang voor het verdriet van een ander. Want dan wordt de eigen verdriet herinnert. En die zit vaak al jaren diep weg gestopt. Dit veroorzaakt spanningen. Het kan op ten duur zelfs ziek maken. Hoe vaak hebben we niet gehoort – bijvoorbeeld na de dood van een geliefde – “het leven gaat verder?” Dan worden we verzocht om sterk te zijn en niet te rouwen. Dat is heel anders dan in sommige andere culturen. Daar word bij de dood van een geliefde persoon juist wel samen gehuilt. Je mag dan rouwen. Zijn die mensen dan zwak? Ik vind van niet.

Wat is echt sterk zijn?

Zijn we dan zwak wanneer we de tijd nemen om te rouwen? Zijn we dan zwak wanneer we ons verdriet proberen te doorvoelen? Zijn we zak wanneer we ons verdriet door kunstuitingen uitdrukken? Wat is echt sterk zijn? Echt sterk zijn is het lef om anderen dichtbij te laten komen terwijl je verdrietig bent. Echt sterk zijn is het om je verdriet te laten zien en te delen. Buikdansend verdriet wegdansen is daarbij een van de mogelijkheden.

Niet voor de spiegel

Zoek daarvoor wel een buikdans cursus waarbij niet voor de spiegel word gedanst. Waarbij je vrij bent om jezelf te uiten in je dans.

De vrolijke buikdanseres

Moet een buikdanseres niet vrolijk zijn? In de wereld van entertainment en vermaak is dat wel zo. Op het theaterpodium is dat niet zo. Uitzondering hierbij is dan wel wat je vaak bij buikdans op het podium ziet: entertainment op het podium. Dat is niet wat ik bedoel. Ik bedoel danstheater zoals we dat kennen vanuit de moderne dans. Daar word juist gewaardeert wanneer je als performer echt bent. Wanneer je als publiek word geraakt door echte doorvoelde emotie.

Met verdriet gedanst?

Wat doe jij als je verdrietig bent? Heb je misschien ooit eens met verdriet gedanst? Hoe was dat voor je? Deel het met elkaar. Schrijf onderaan in het kader.

Hoe werden stijfe armen zacht en elegant?

Lees het verhaal hoe ik ooit een vrouw wilde helpen om haar stijfe armen zacht en elegant te maken. Hoe wij toen samen achter kwamen dat de oorzaak ervan in iets heel onverwachts ging liggen. Zij had namelijk de dood van haar tien jaar geleden  overleden man nog niet verwerkt. Daarom konden haar armen niet zacht en elegant bewegen. Er zat grote spanning in haar borstkast. Aan het einde van mijn intensieve zomercursus in de Dordogne kon ze dat opeens wel! Klik hier om dit verhaal te lezen. Scrol dan naar het kopje onderaan met de titel: “Welke prestatie heb je geleverd en waar ben je trots op?”.

Deel deze blog met je netwerk op Facebook. Twitter, whatsapp enz.

Groetjes,
Sabouschka

 

Over de schrijver
Wanneer je bij Sabouschka les komt nemen dan kom je eindelijk tot rust. Sabouschka combineert een energieke, creatieve geest met een mooie houding en een soepel lichaam. Zij studeerde af als uitvoerend danser en choreograaf. Haar afstudeerproject was een voorstelling die mensen wakker schudde en oproept tot respect van het anders zijn van elk individu. Sabouschka is doordrongen van de authenticiteit van Egyptische buikdans als kunst en zelfexpressie voor de unieke vrouw. Als danser en lichaamsgerichte therapeut weet zij als geen ander mensen in beweging te brengen, van binnen en van buiten. Met die ervaring kan zij met recht stellen dat ze jou als hoogopgeleide vrouw helpt om in alle dynamiek jouw innerlijke rust te vinden: innerlijke rust van waaruit jij weer in beweging en tot expressie komt.
Esther
Door

Esther

op 27 May 2016

Wat een mooi artikel, Sabouschka. Als ik verdriet heb, kies ik er soms (als daar ruimte voor is en ik alleen ben) voor om te dansen en bewust het verdriet te voelen. Het is dan fijn om ruimte te maken voor het gevoel en het "om te zetten" in beweging. Dat sommige muziek raakt een bepaalde snaar raakt en oud verdriet op roept, herken ik wel. Sabouschka, heb je een voorbeeld van de Mawwal? Het laten zien van verdriet aan anderen is iets waar ik nog moeite mee heb. Er zit een angst achter om de emotie dan niet "te kunnen controleren" oftewel de invloed op de intensiteit en de duur ervan te hebben. Wat zijn jouw ervaringen daar mee, Sabouschka? Liefs, Esther. Ps: Wat goed dat je die mevrouw met spanning in haar borstgebied kon helpen om meer los te laten.

Sabouschka
Door

Sabouschka

op 27 May 2016

Dank je wel voor je complimenten Esther. Fijn dat je dit artikel waardeert. Het is niet zo dat een bepaald muziekstuk onbewust oude emoties oproept. Dat kan natuurlijk wel. Alleen dat bedoel ik niet. Als professioneel danser ben ik juist bewust op zoek gegaan in mezelf naar deze emoties. Dat zodat ik ze van binnenuit kan uitbeelden. Dat sluit aan bij de moderne manier van acteren. De acteur/actrice gaat niet meer van buitenaf typetjes uitbeelden. Hij/zij gaat veel meer op zoek naar de bijbehorende emotie die hij/zij zelf zeker ooit eens heeft ervaren. De Egyptische zangeres Ruh El Fuad heeft bijvoorbeeld een mooi Mawwal. Dat is de angst van veel mensen om te verzanden in een emotie. Houd je voeten goed op de grond terwijl je zo een onaangename emotie gaat doorvoelen. Wanneer je geaard blijft en je lichaam vrij van spanningen houd dan hebben de meeste mensen voldoende draagkracht. Kijk naar een baby. Dat is niet bang om te verzanden in verdriet. Dat voelt en uit het verdriet. Het gaat er niet over piekeren. Vrij snel daarna lacht het weer.

Reactie plaatsen