Ontspanning en lekker in je lijf gevoel door buikdans

Wat fijn dat je dagelijks vrijwel even de tijd neemt om te bewegen. Ik ben blij dat je het waardeert dat in mijn buikdanslessen het rechts links 'probleem' geen issue is. Dat komt doordat ik vanuit dansimprovisatie en dansexpressie buikdansles geef i.p.v. stapjes aan elkaar rijgen voor de spiegel. Daarin onderscheidt ik mij dan ook van al mijn collega buikdanseressen. Wat fijn dat je het samen buikdansen zo verrukkelijk vindt.

Mooi zoals je het beschrijft, Sabouschka, duidelijk. Groepsdynamiek is goed; en de helft van de danseressen had natuurlijk wel de ogen gesloten, maar ik voelde me in ieder geval vrij om mij te bewegen zoals ik graag wilde.Tijdens het dansen kwamen het beeld op van het op een grote hoop gooien van alle ervaringen in het leven, te beginnen met de pijnlijke (wie heeft die niet) en daarna mooie momenten vanaf de geboorte en die emoties uitdrukken in mijn bewegingen. Ik voelde deze manier van dansen als een schilderij, dat door de kunstenaar langzaam opgebouwd wordt, een leven dat zich ontplooit vanaf conceptie, daarna geboorte, daarna verschillende stadia van het leven, en daarnaast toch ook voortdurend het verlangen naar bevrijding van alle gedoe.Daarna kwam vanzelf de visualisatie hoe je rijker geworden hieraan kan ontstijgen. Stond op een hoge berg en reikte naar de zon, voelde me stralen en omvatte met mijn energie de hele aarde en danste zo de lucht in. Nou, is dat niet poëtisch beschreven? ;-) Het gaf mij voor dat moment een vrij gevoel en daarna voelde ik me ook nog een tijdje lekker. Dus dat zou je therapeutisch kunnen noemen.

Tot de verbeelding sprekend hoe je je innerlijke reis beschrijft tijdens het buikdansen met de ogen dicht. Zoals een schilderij langzaam door de kunstenaar word opgebouwd zo kun je ook langzaam je buikdans opbouwen. Dan werk je niet meer met danstechniek maar met innerlijke beelden. Door eens in de zo veel tijd zo een innerlijke reis te beleven en in dans om te zetten beleef je een andere benadering voor het maken van een buikdans. Geleidelijk aan ga je ook in een gewone zijnstoestand met de ogen open jouw buikdans vormgeven. Dat doe je dan vanuit je innerlijke bron. De muziek ondersteund dan dit proces. Je laat de muziek binnen en je beweegt op de muziek. De emotie van de muziek mengt zich met jouw emotie. Zo ontstaat jouw buikdans en die is elk moment net weer iets anders. In feite duik je juist in dat gevoel en je trekt uit je gereedschapskist alleen dat wat je nodig hebt. In je gereedschapskist zitten danstechnieken, bewegingskwaliteiten en kennis over hoe je buikdans muziek interpreteert. Alleen dat wat je nodig hebt voor de expressie van jouw gevoel gebruik je. Je staat niet op een berg om dit alles te ontwijken. Nee je duikt er juist in. Je duikt erin en beleefd de emotie volledig opnieuw. En je gaat er buikdansend doorheen. Wanneer je zodoende je cellen bevrijd van die oude programma's (door ze uit te drukken) dan kom je daarna bij je echte vreugde. Je hoeft daarvoor niet eens te weten wat die programma's zijn. Alles wat je gaat doen is het te herbeleven en het maken van het verschil van: "dat was toen en nu is nu." Op deze manier hebben mijn buikdanslessen soms een therapeutisch effect. Dat op weg om je eigen buikdansen te leren maken. Om vanuit body, mind en hart te buikdansen. Deze regelmatige training van het samenbrengen van body en mind zal geleidelijk aan ook een positief effect hebben op je dagelijkse leven.

Jij weet het ook beeldend te verwoorden, Sabouschka, duidelijk ook welke processen zich afspelen, in samenspel met elkaar. Ik kan me daar helemaal in vinden! Inmiddels weet ik dat buikdansen zoveel meer is dan wat men over het algemeen denkt dat het is. Even een kleine correctie: Het gevoel dat ik kreeg van die hoge berg was niet het ontwijken, maar echt het ontstijgen, nadát ik in de emotie geweest was - en daar dansend doorheen ging. (Ik was volgens mij niet de enige bij wie er een traantje opkwam tijdens deze ''innerlijke reis-dans"). Daarna was alles klaar. Er hoefde niets meer. Alles mocht. Ik was even helemaal vrij. En inderdaad, het gevoel was: Dat was toen, en nu is nu. Heerlijk. Het was een gevoel voor dat moment, maar nu ik het beschrijf voel ik het weer.

Wat goed dat je dit gevoel nu weer hebt. Gewoon door de herinnering. Als je het beschrijft dan komt het terug. Dat is toch geweldig!